نیلینگ و انکراژ چیست؟
اجرای خیلی از پروژه های عمرانی مستلزم انجام عملیات گودبرداری تا عمق مشخص در داخل زمین می باشد. مساله ای که در این مورد بعضاً مورد بی توجهی قرار می گیرد.
به گزارش حراج کن به نقل از مهر، اجرای خیلی از پروژه های عمرانی مستلزم انجام عملیات گودبرداری تا عمق مشخص در داخل زمین می باشد. مساله ای که در این مورد بعضاً مورد بی توجهی قرار می گیرد مساله پایدارسازی دیواره های گود می باشد. نیلینگ و انکراژ، مهارمتقابل (استرات) از متداول ترین روش ها در این حوزه می باشد. در این مقاله به هریک از این روش ها به اختصار پرداخته می شود.
روش های نیلینگ و انکراژ از مقرون به صرفه ترین و مؤثر ترین روش ها در زمینه پایدارسازی دیواره های گود و تسلیح خاک به صورت برجا می باشد. نحوه اجرای نیلینگ و انکراژ شباهت زیادی به یکدیگر دارد. در هر یک از روش ها، ابتدا گمانه هایی با عمق و قطر مشخص با زاویه ۱۰ الی ۱۵ درجه نسبت به افق در داخل دیواره گود حفر می شود. فاصله گمانه ها از یکدیگر در طول دیواره، بسته به مشخصات خاک منطقه و عمق گود می تواند متفاوت باشد. در روش نیلینگ بعد از حفاری گمانه، آرماتورهایی با قطر ۲۸ تا ۴۰ میلی متر در مرکز گمانه قرار گرفته و سپس دوغاب سیمان تحت یک فشار مشخص در طول گمانه تزریق می شود. در روش انکراژ شرایط کمی متفاوت بوده و به جای استفاده از میلگرد از استرند کابل متشکل از ۳ تا ۶ رشته فولادی پر مقاومت (حدود ۱۸۶۰ مگاپاسکال) بعنوان عضو تسلیح استفاده می شود. علاوه براین، برخلاف روش نیلینگ که عملیات تزریق در تمام طول گمانه صورت می گیرد، در انکراژ تنها بخش پایانی گمانه تزریق صورت می گیرد و بخشی از طول گمانه به صورت تزریق نشده باقی می ماند. طول ناحیه تزریق هم در طراحی مشخص می شود. بعد از گیرش سیمان، فرایند پیش تنیده کردن میلگردها به کمک دستگاه در داخل گود انجام می شود. پیش تنیده کردن انکر ها سبب می شود تا قدرت مقابله با نیروی رانشی زمین به مقدار قابل توجهی افزایش یابد. در انتها در هر دو روش نصب مش فولادی و بتن پاشی (شاتکریت) روی سطح دیواره صورت می گیرد. یکی دیگر از مهم ترین تفاوت های روش نیلینگ با روش انکراژ نحوه عملکرد آنها در مقابله با ریزش دیواره است. روش نیلینگ به صورت مقاوم در خاک عمل نموده و عضو تسلیح بعد از وقوع تغییرشکل در خاک تحت کشش قرار می گیرد حال آنکه در روش انکراژ عضو تسلیح از ابتدا پیش تنیده شده و تحت کشش قرار دارد. این امر سبب گشته است تا در پروژه های حساس در مقابل تغییر شکل، استفاده از انکراژ ارجحیت داشته باشد.
پایدارسازی گود به روش نیلینگ و انکراژ
یکی از عواملی که پیمانکاران را از استفاده از نیلینگ و انکراژ منع می کند عدم کسب اجازه از ساکنین ساختمان های مجاور گود است. یکی دیگر از روش های رایج در پایدارسازی گود، روش مهارمتقابل (استرات) می باشد که به کسب اجازه از همسایگان نیازی ندارد. در روش مهار متقابل ابتدا جهت قرار گیری عضو قائم، چاه ها حفاری می شود. بعد از این مرحله عضو قائم در داخل چاه قرار گرفته و ریشه آن بتن ریزی می شود. ریشه شمع فلزی حدود ۲۰ درصد عمق گود بوده و قطر چاه ها حدود ۸۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر می باشد. در ادامه خاک به صورت مرحله برداشته شده و اعضای افقی با استفاده از مقاطع زوج نیمرخ، لوله و … اجرا می شود. اتصال اعضای افقی به اعضای قائم با استفاده از ورق های فولادی انجام می گیرد. جهت پیشگیری از ریزش های موضعی، بین اعضای عمودی از الوارهای چوبی یا شبکه فولادی (مش) و بتن پاشی (شاتکریت) استفاده می شود. جهت کاهش طول مؤثر اعضای افقی، میتوان از کش (عضوی عمود بر عضو افقی) استفاده نمود. استفاده از کش، از کمانش اعضای افقی جلوگیری می کند. از مهم ترین مزایای استفاده از مهارمتقابل میتوان به کنترل تغییر شکل دیواره های گود به نحوی مطلوب، عدم وابستگی این روش به مشخصات خاک، همخوانی با انواع روش های زهکشی و امکان بازیافت مصالح مصرفی در اعضای افقی اشاره نمود.
پایدارسازی دیواره گود با استفاده از روش مهار متقابل
یکی دیگر از مسائل به روز در مهندسی ژئوتکنیک، بهسازی خاک های مساله دار در پروژه های مختلف است. روش های مختلفی در این حوزه وجود دارد اما روشی که در این مقاله بررسی می شود، استفاده از شمع هایی با قطر حداکثر ۳۰ سانتی متر، معروف به ریز شمع یا میکروپایل در داخل خاک است. اجرای ریز شمع ها از سه مرحله کلی لوله کوبی یا حفاری و لوله گذاری، تزریق و تسلیح تشکیل می شود. برای اجرای میکروپایل ها دو روش وجود دارد. روش مدرن در این حوزه استفاده از میکروپایل های خود حفار و خود تزریق می باشد. اما در روش مرسوم، ابتدا شمع ها به وسیله کوبش و یا حفاری در داخل خاک قرار می گیرد. کوبش شمع خود به علت اصطکاکی که جداره شمع با خاک دارد و هم تأثیری که بر فشار تزریق دوغاب می گذارد، سبب ارتقا عملکرد میکروپایل می شود. در مرحله بعدی نوبت به تزریق دوغاب می رسد. در این مرحله ابتدا مخلوط دوغاب تزریق با نسبت آب به سیمان ۵/۰ تا ۵/۱ در میکسر اولیه ساخته شده و سپس جهت نگهداری به میکسر دوم منتقل می شود. درادامه دوغاب به داخل شیلنگ هایی به نام پکر که به جداره میکروپایل چسبیده است پمپ می شود. چسبیدن پکر به جداره میکروپایل تا حد قابل قبولی از خروج دوغاب در حین تزریق جلوگیری می نماید. درصورت اجرای ریزشمع بعنوان عضو باربر، قبل از گیرش سیمان، از میلگرد، جهت تسلیح در داخل لوله میکروپایل استفاده می شود. در انتها ورق سر میکروپایل (فلنج) نصب شده و به میلگرد تسلیح جوش داده می شود. میکروپایل ها کاربردهای گوناگونی دارند. از مهم ترین آنها میتوان به استفاده از آنها بعنوان عضو باربر در ساختمان ها، استفاده از آنها در جهت ترمیم پی ساختمان های قدیمی، بهسازی خاک و بهبود مشخصات فیزیکی آن و هم مقابله با پدیده روانگرایی اشاره نمود.
بهسازی خاک با استفاده از میکروپایل
" این مطلب یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد"
منبع: حراج كن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد نیلینگ و انکراژ چیست؟
نظر شما در مورد نیلینگ و انکراژ چیست؟